Jan Lechoń "Wielkanoc"

"Droga, wierzba sadzona wśród zielonej łąki, 
Na której pierwsze jaskry żółcieją i mlecze. 
Pośród wierzb po kamieniach wąska struga ciecze, 
A pod niebem wysoko śpiewają skowronki. 

Wśród tej łąki wilgotnej od porannej rosy, 
Droga, ktorą co święto szli ludzie ze śpiewką, 
Idzie sobie Pan Jezus, wpółnagi i bosy 
                                                               Z wielkanocną w przebitej dłoni chorągiewką. 

Naprzeciw idzie chłopka. Ma kosy złociste, 
Łowicka jej spódniczka i piękna zapaska. 
Poznała Zbawiciela z świętego obrazka, 
Upadła na kolana i krzyknęła: "Chryste!". 

Bije głową o ziemię z serdeczną rozpaczą, 
A Chrystus się pochylił nad klęczącym ciałem 
I rzeknie: "Powiedz ludziom, niech więcej nie płaczą, 
Dwa dni leżałem w grobie. I dziś zmartwychwstałem."